Op zaterdag 10 februari stond voor ÈÈn dag het Don Bosco Huis ter beschikking van zestien tieners uit Hoogland. Hoogland is een mooi plaatsje in de buurt van Amersfoort.

Deze tieners en een viertal begeleiders kwamen kennis maken met de wereld van dak- en thuisloze jongeren en  zwervers.

Na een korte kennismaking  en toelichting op het programma van de dag in de huiskamer van het Don Bosco Huis, daalde de groep af naar de 'crypte' van het huis.

In deze ontmoetingsruimte legde ik uit wie nou die persoon is waarnaar het Don Bosco Huis is genoemd en waarom hij de ' vriend ' is van alle straatkinderen in de wereld. Maar Don Bosco is ook de inspirator van de vier projecten die in het huis zijn ondergebracht.

Ik laat ze zelf uitzoeken waar het allemaal om gaat in het DB Huis. Ik stuur ze weer naar de huiskamer om iets mee terug te nemen waar ze meer over willen weten of een van de teksten, die aan de muren hangen te lezen of het bijbehorende schilderij te bekijken. Ze zeggen  allemaal iets over wat er in het Don Bosco Huis gebeurt.

Materiaal genoeg om te vertellen dat het allemaal te maken heeft met de wereld van dak- en thuisloze jongeren in Nederland en straatkinderen in de Derde Wereld.

Terug naar de huiskamer voor de lunch. Lang genoeg geluisterd, nu de straat op, op bezoek bij de dakloze mensen. Twee groepjes worden op weg gezet naar een sociaal pension en een inloop huis, een groepje gaat aan de slag bij de zusters van Moeder Teresa die dagelijks een maaltijd verzorgen voor dak- en thuisloze mensen. Het vierde groepje is te gast bij de zusters Augustinessen, die jonge moeders met kinderen opvangen als ze op de straat terecht komen.

De verhalen krijg ik wel te horen als ze weer terug zijn. Dat blijkt ook zo als ze rond half zeven aanbellen. Na de diverse bezoeken  aan de opvangplekken moest ook nog even de sfeer in de stad geproefd worden. Leker rondhangen in winkels hoort daarbij. Diverse ervaringen lopen door elkaar als ze weer neer geploft zijn op de twee banken rond de open haard in het DB Huis.

Het keukenteam gaat aan de slag met het bakken van pannekoeken voor de hele groep. Anderen slaan de handen in elkaar om de huiskamer om te toveren tot een restaurant. Het lukt om iedereen rond ÈÈn  tafel te krijgen.

Een gezellige boel, waar heel wat wordt af gegiecheld en plezier gemaakt. Na het eten gaat iedereen aan het rommelen om in de keuken en in de huiskamer om alles weer schoon te krijgen en op z'n plaats. Daar heb ik geen omkijken aan. Handen uit de mouwen slaan is geen probleem bij deze tieners.

Als afsluiting nodig ik ze uit om weer naar de crypte te komen, die sfeervol  is ingericht voor een afsluitende viering. We zitten in een grote kring en midden in de kring staan wat waxinelichtjes op een tweetal tafeltjes. Na een korte terugblik op de dag, vraag ik of ze een voor een, een kaarsje willen aansteken voor iemand, die tijdens deze dag indruk op ze heeft gemaakt.... Het zijn even zoveel ervaringen en indrukken die ze met elkaar delen.

Ik sluit af met een een gedicht, een ervaring van iemand van de leefgroep,opgeschreven naar aanleiding van iemand die onderdak zocht bij het Don Bosco Huis. Hij was illegaal.

Je stond voor de deur

in elkaar gedoken, een plastic zak

ik kijk je aan, je bent zeker tien jaar ouder

Ik voel me een beetje bang

er is verder niemand thuis

we zitten aan de keukentafel

een kopje thee

tranen stromen over je wangen

wat je vertelt, begrijp ik maar half

Je zegt: 'dank je, dank je'

en 'Nederland goede mensen'

je gelooft dat God voor je zal zorgen

daar sta ik dan

wie ben ik om jou te helpen

nog maar een kopje thee

CÈcile